Laci Dalga

Dün gece bir rüya gördüm.
Lacivert bir dalga.
Ömrümde onca mavi
Öyle ıslak bir dalga
Görmemiştim.
Devletlerden irice,
Savaşlardan korkunç
ve yine devletlerden beter.
Kimse görmedi,
Herkes oradaydı ya,
Kimse öngöremedi,
Laci dalganın geleceğini.
Tüm sevdiklerim, dostlarım, ailem, şehirlerim, şairlerim
Herkes camdan bir binaya doluşmuş
Pencerenin duvar gibi şeffaflığında bekliyorlardı.
Sanki bekledikleri bir şey vardı. 
Ben gördüm;
Kabardıkça büyüdü.
Çocukları korkutan masallar gibiydi.
Beyazı maviye vurdukça şişti.
Kimse kaçamadı,
Herkes bekliyordu çünkü.
Bir dalga, vurdu
Camdan binanın camdan duvarlarına
Cam nasıl çaresiz kırılırsa
Nasıl saniyelerden az
-rüya ya-
Dağılırsa hızla
Öyle bir anda paramparça
ve lacivert her yer.
Herkes gitti.
Eski bildiğim sevdiğim ne varsa.
Dalgadan önce rüya,
İstanbuldu ve Ege ve Trakya.
Manzarasında sevdiğim tüm şehirlerin ufkunu taşıyan bir fotoğraftı.
Laci geldi.
Büyüktü ve devasa.
Felaket oldu.
Herkes gitti.
Kalması gereken her şeyi,
biletsiz götürdü laci.
Ben isli bir kumlukta bir başıma ve tozla dumanla
Öyle,
Yeni kaldım.
Eski, ne varsa,
Onlarla bir, dalgaya doluştu 
                      ve 
gitti.
Sonra uyandım.